Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
4-delige serie: Tygo in de psychiatrie
#12
Eigenlijk deel Ik jou mening wel Probaton, het word best wel vanuit een kant belicht waardoor de psychiatrie negatief word neergezet.
Ik heb wel slechte ervaring met hulpverlening, vooral toen ik net binnen de psychiatrie kwam. Ik werd vooral van het kastje naar de muur gestuurd, en naar verkeerde instanties gestuurd die helemaal niet passend voor mij waren. En ja, daar werd ik enorm onzeker en boos om, ik had weinig vertrouwen daar door. Vooral ook omdat ik al zo weinig vertrouwen in mensen had, was dit niet bevorderlijk. Maar ik begrijp ook dat je binnen een uurtje intake niet altijd een goed beeld van iemand hebt kunnen krijgen. Meer een zo goed mogelijk globaal beeld. Dit kan later uitwijzen dat het niet passend is of anders had gemoeten. Zoals dat meisje tijdens de serie ook al zei 'je kunt het niet meten, beetpakken' adviezen voor behandeling bestaat uit kennis en daarbij maakt het ook uit hoe en wie iemand is als hulpverlener, en dat is best moeilijk! Ik heb nare ervaringen in de zorg mee gemaakt, maar heb daarnaast ook hele goede ervaringen (gehad)! En niet de ervaring dat hulpverleners heel erg op diagnoses (blijven) zitten maar vooral de klachten die je hebt behandelen.
Ik begrijp dat dit overal anders kan zijn, hoor. En dat het niet overal zo verloopt. Maar er zijn twee kanten.

Verder heb ik echt wel herkenning in het programma, zo heb ik bijv. Ook nog nooit een echt diagnostisch onderzoek gehad, en liep ik ook tegen bepaalde protocollen aan waar ze zich aan moesten houden, terwijl wat ik nodig had voor mijn gevoel heel anders was. En het vervreemd van de maatschappij voelen, en afgewezen worden voor behandelingen. Er zitten wel herkennings punten in, en het programma zit ook wel oké in elkaar. Maar toch..
Ik hoor het, ik zie het, ik voel het, maar ik hoef er niks mee.
Reply


Messages In This Thread

Forum Jump:


Users browsing this thread: 4 Guest(s)