Brief LSZ naar aanleiding van Videoland docu-serie 'De jeugdkliniek'

[Semmie]

Om even samen te vatten waar ons inziens het pijnpunt ligt:
YWC profileert zich als 'laatste kans'-kliniek. Dit zeggen ze ook in de documentaire, dat zij juist de jongeren helpen die eerder als opgegeven en uitbehandeld zijn verklaard. Er zijn dan ook veel jongeren die hun hoop op deze kliniek hebben gevestigd. Echter is hun bejegening omtrent zelfbeschadiging zo, dat je zou kunnen spreken van een 'non-contract'. Iets waar wij als stichting niet achter staan. In de documentaire wordt onder andere een fellow gevolgd die aan zelfbeschadiging doet. Er is duidelijk te zien dat zij met haar ziel onder haar arm loopt, een geheim bij zich draagt, maar waarbij juist de spanning op lijkt te lopen wanneer zij de kans krijgt dit te openbaren. Ons inziens is het te verwachten dat bij oplopende spanning, emoties en zo'n geheim bij je dragen, maar ook bij normaal herstel, dat er wordt hervallen in zelfbeschadigend gedrag. Dit gebeurt ook, waarna de kliniek besluit haar weg te sturen, gezien dit niet in lijn ligt met hun beleid. Echter mag ze wel nog naar de nazorg, al is te bedenken of de fellow hier wel aan toe is als ze de interne behandeling niet heeft afgemaakt. Dit beleid vanuit een 'laatste kans'-kliniek vinden wij alles behalve hoopgevend, en zelfs als mogelijk schade toebrengend aan deze toch al kwetsbare doelgroep.

Naar mijn inziens is er vanuit de Stichting bewust gekozen voor een open brief. Dit omdat we onze achterban, die oprecht ongerust was, hierin open willen meenemen. Als Stichting willen we transparant zijn, laten zien wat we doen, ongenuanceerd. De achterban heeft recht op een eerlijke actie op hun bezorgdheid, zonder dat dit achter de schermen gedaan wordt en er later pas een gekleurd bericht uit wordt gestuurd. Mijn inziens is een openbare brief juist professioneel, gezien er zo een eerlijk beeld ontstaat en als je niets te verbergen hebt, zou hier geen probleem van te maken zijn.