Thread Rating:
  • 0 Vote(s) - 0 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Artikel: 'Bespreekbaar maken van zelfbeschadiging" (LSZ)
#4
Wat ik bij een begeleidster heel fijn vond, was dat ze gewoon eerlijk toegaf dat ze het niet begreep, maar het wel probeerde te begrijpen. Ze stelde veel oprecht geinteresseerde vragen en als ik er geen antwoord op wilde/kon geven, dan was dat ook oké.

Wat ouders betreft zou hetzelfde goed zijn denk ik. Durf er vragen over te stellen.
In mijn geval is het ook zo dat er gewoon niet over wordt gepraat. En ik denk dat het juist goed is als dit wel kan. Hoe moeilijk ook, dat ouders proberen om zonder oordelen te vragen en te luisteren. En wat ik belangrijk vind, is dat je als ouder niet boos en beschuldigend reageert, maar juist je kwetsbare kant laat zien. Want die reactie van boosheid, komt 9 van de 10 keer vanuit verdriet, machteloosheid en angst. Dus probeer juist daar open over te zijn.

Wat ook nog goed kan werken, is humor. Juist om iets wat toch een pittig onderwerp is, samen te kunnen lachen. Ik snap dat deze niet voor iedereen is weggelegd, zeker niet als de situatie nog heel nieuw en gevoelig ligt.
Maar bijvoorbeeld toen ik voor het eerst weer met korte mouwen naar het strand ging in de zomer, was het heel fijn dat ik die spanning wat kon verlichten door met een vriendin en haar moeder samen flauwe grappen te kunnen maken.

Nou, meer krijg ik er even niet uit. Hopelijk hebben jullie hier iets aan Smile
Reply


Messages In This Thread

Forum Jump:


Users browsing this thread: 3 Guest(s)