18-02-2017, 17:09:34
Ik heb zojuist gekeken en 1 ding galmt nu door mijn hoofd, ik meen dat de moeder van Maud het zei, maar dat weet ik niet meer zeker. De strekking was "het is gek dat als iemand psychisch heel ziek is er ellenlange wachtlijsten zijn er gezegd word dat je maar naar huis moet om te wachten op een plekje; dat zeg je toch ook niet tegen iemand met kanker die chemo nodig heeft?"
Dit raakt mij zo diep, zo herkenbaar, zo pijnlijk.
Ik moet ook zeggen dat sinds ik serieus genomen werd door m'n toenmalige SPV'er dat ik veel beter hulp durf te vragen rondom mijn suïcidegedachtes. En het gaat echt nog allemaal niet goed en ik heb daarna ook nog veel nare ervaringen gehad met hulpverleners, maar op dit moment wil ik echt vechten om te blijven leven. En hoe hard is het dan dat ik stil sta op wachtlijsten en ondertussen 1 keer per week 45 minuten met een maatschappelijk werkster mag praten.
Dit raakt mij zo diep, zo herkenbaar, zo pijnlijk.
Ik moet ook zeggen dat sinds ik serieus genomen werd door m'n toenmalige SPV'er dat ik veel beter hulp durf te vragen rondom mijn suïcidegedachtes. En het gaat echt nog allemaal niet goed en ik heb daarna ook nog veel nare ervaringen gehad met hulpverleners, maar op dit moment wil ik echt vechten om te blijven leven. En hoe hard is het dan dat ik stil sta op wachtlijsten en ondertussen 1 keer per week 45 minuten met een maatschappelijk werkster mag praten.