Leven voor de dood

[Eufonie]

Ik heb vandaag de eerste aflevering gezien. Wat mij opviel is dat er veel over depressie wordt gesproken. Alsof dat inherent is aan zelfdoding. Kan je ook gewoon levensmoe zijn zonder depressief te zijn? Op het mentale vlak dan. Lichamelijk lijden is een heel ander verhaal. Of ben je dan al zo lang depressief dat het voor jou 'gewoon' voelt?

Ik denk het laatste. Ik herken mijn stemming(en) vaak ook minder goed omdat het nu al zo'n significant deel van mijn leven speelt dat ik een andere situatie niet kan voorstellen eigenlijk. Depressie zal altijd wel een component aan zelfdoding zijn denk ik.