To the bone

[Juniper]

Ik vond het echt een hele mooie film. Naar mijn idee werd er wel een stuk achtergrond gegeven (familiegeschiedenis, reacties van familie). De behandelingsetting vond ik mooi om te zien. Geen eetlijsten en machtsstrijd over hoeveel je 'moet' eten, maar je kiest zelf of en wat je eet, maakt je eigen keuzes zo lang je gezond genoeg blijft. Er wordt gepraat over de achterliggende problematiek en niet over hoeveel kcal je moet eten. Ik heb zelf geen eetstoornis gehad, maar het wel van dichtbij gezien en ik schrok ervan hoeveel focus er op het eten en de kcal lag en hoeveel trucjes er in behandelingen werden gedaan om te doen alsof je eet en aankomt zonder dat dat zo is. Daarom vond ik de behandeling die in de film te zien was wel inspirerend, hoewel er helaas niet veel te zien is van de therapie.
Net als Dromenvanger had ik graag het stuk na het einde nog gezien, om er echt een 'succesverhaal' van te maken. Dat wordt nu wel gesuggereerd, alleen niet in beeld gebracht.