4-delige serie: Tygo in de psychiatrie

[Semmie]

Gisteren begon het vierluik "Tygo in de psychiatrie".

Tygo Gernandt in nieuwe EO-serie ‘Tygo in de psychiatrie’
‘Tygo in de psychiatrie’ vanaf 28 november op NPO 3, de eerste aflevering om 21.25 uur en daarna drie weken lang om 21.00 uur.

Vanaf 28 november duikt Tygo Gernandt een maand lang in de complexe en gesloten wereld van de psychiatrie. Hij onderzoekt hoe psychische labels worden opgeplakt en vraagt zich af of dit de juiste manier is. Na het veelbesproken programma ‘Tygo in de GHB’ van vorig jaar hoopt Tygo dit jaar het gesprek over de geestelijke gezondheidszorg te starten.

In de eerste aflevering begint Tygo zijn zoektocht door met behulp van experts te achterhalen hoe iemand van een psychiater een label krijgt. Gaan we ervan uit en kunnen we ervan uitgaan dat dit altijd juist is? Daarnaast ontmoet hij Jason, een 21-jarige jongen die dertien labels heeft. Tot op de dag van vandaag heeft hij ondanks zijn labels nog niet de juiste hulp kunnen krijgen. De 37-jarige Jeroen krijgt eveneens bezoek van Tygo. Bij hem zijn vanaf zijn elfde verkeerde diagnoses gesteld. Hij is door de bijhorende medicatie het contact met de werkelijkheid verloren.

Tygo is geschrokken van wat hij is tegengekomen: “Wat is dit, dit land van de psychiatrie?! Ruim een miljoen mensen nemen antidepressiva en hetzelfde aantal wordt behandeld voor geestelijke klachten. Door dit programma heb ik met eigen ogen ervaren hoe erg het mis kan gaan bij mensen die een verkeerde diagnose opgeplakt krijgen. En het kan iedereen overkomen. Een eng idee want 1 op 5 mensen krijgt vandaag de dag met psychische klachten te maken."

Een van de experts die aan bod komt tijdens de serie is psychiater Jim van Os. Van Os is maar liefst drie keer uitgeroepen tot psychiater van het jaar en staat wereldwijd hoog op lijstjes van invloedrijke wetenschappers. Hij is van mening dat de psychiatrie eigenlijk nog weinig weet en dat het stellen van een diagnose absoluut geen exacte wetenschap is: “Het probleem zit in het feit dat we mensen in een hokje duwen en eigenlijk niet exact weten wat dat betekent. Mensen zijn heel verschillend en het is niet te voorspellen welke behandeling bij wie aanslaat of hoe het over een poosje met hen zal gaan.”

Let wel op: deze serie kan als triggerend ervaren worden! Beslis dus voor jezelf goed of en wanneer het goed is om deze serie te kijken.

[Sterretje]

Ik heb 'm gisteren gezien en weet nog niet zo goed wat ik ervan vind. Ik heb het idee dat het weer een programma is die de zorgverlening in slecht daglicht wilt zetten. Ik weet ook niet of ik de rest ga kijken.

[Kipje]

Doet me een beetje denken aan dat programma met die blonde miep, die ging toen ook de psychiatrie in.

[Semmie]

Anita Witzier?

[Cor13n]

Interessant, even kijken of ik de herhaling kan vinden want heb m gemist

[Semmie]

Herhaling is te vinden op npo .

[Teardrop]

Ik vond m nogal heftig. Weet verder ook niet zo goed wat ik van deze serie moet vinden.

[MamaLu]

Ik heb het gezien. Het is hoe het tegenwoordig werkt als je van je zorgverzekeraar afhankelijk bent . Één intake per keer en eindeloze wachttijden om dan geen duidelijke diagnose te hebben en wederom met een kluitje in het riet gestuurd te worden. Terug bij af. Jaar na jaar na jaar. Niet gewoon zien dat een kind wanhopig is en met elkaar ervoor zorgen dat het op een goede veilige plek terecht komt. Nee: protocollen opvolgen en afschuiven. Doen wat je moet doen. En vervolgens blij zijn dat het van jouw bordje als hulpverlener af is. Het is echt hopen dat je een goede huisarts of psychiater tegen het lijf loopt die he niet laat valken.
Om moedeloos van te worden.

[Maite]

Oh wat schrok ik van de man die zo veel pillen slikte. Als je zo veel neemt, weet je van voor toch niet meer dat je van achteren leeft? Hoe ontstaat zo iets?

In Jason kon ik me heel erg herkennen, de reactie wanneer hij overprikkeld is. Zo jammer dat psychiatrie vrijwel zijn hele leven lijkt. Zo'n lieve jongen. Ik heb ook aardig wat diagnoses gekregen. Het betekent niet dat ik er ernstiger aan toe ben, maar dat het overlapt. En heel raar dat instanties er vanwege een hoeveelheid diagnoses voor terug schrikken om hem te helpen. Hij is zelf heel duidelijk in wat hij nodig heeft.

[Maite]

Ik heb weer gekeken. Zo jammer dat Jason het tentamen niet mocht/kon maken. Echt heel sneu. Ik ben nu wel benieuwd welke diagnoses en behandelingen hij dan achter de rug heeft. Ik ben nog steeds van mening dat de man met alle medicatie het best eerst naar een afkickkliniek kan. Ik vond deze aflevering niet zo sterk. Het viel een beetje tegen. Je ziet heel veel mensen in irrationele toestand maar niet hoe of waarom, of hoe het dan wel moet. Ik hoop heel erg te gaan zien dat deze mensen allemaal gepaste hulp gaan krijgen. Ik vind het wat zwart-wit. De een heel blij met de diagnose, de ander totaal kapot. Zo simpel ligt het niet. Ik vind diagnosticeren volgens het systeem dat we kennen wel heel belangrijk, maar het moet zorgvuldiger gebeuren dan wat je hier ziet. De "borderlinebehandeling" van Sanne zou niemand goed doen, vooral een persoon met borderline niet. Manipuleren hoort niet bij borderline. Mensen met borderline hebben een menselijke maar bovengemiddelde behoefte aan aandacht, en vaak een verleden waar je niet met het grootste gemak eerlijk over bent. Zoals sommige behandelaars omgaan met de diagnose borderline is gewoon niet menselijk.

[Probaton]

Ik vind het een beetje dubbel. Natuurlijk is er veel mis in de psychiatrie. Dat weet ik ook al heb ik er zelf gelukkig geen ervaring mee. Maar ik vind het beeld dat wordt neergezet wel ongenuanceerd. Alsof mensen voor de lol diagnoses en pillen geven, en alsof het niet ook frustrerend is voor hulpverleners als iemand niet vooruit lijkt te gaan. Medicatie bij psychische ziekten is altijd passen en meten, en vaak ook veel uitproberen. Dat is nou eenmaal zo. Protocollen kunnen inderdaad tegenwerken als er te strak aan worden vastgehouden, maar ze zijn er niet voor niets.
Ik zou het ook interessant vinden om zo'n programma te zien vanuit het perspectief van hulpverleners. Hoe zij de protocollen ervaren en tegen welke beperkingen zij aanlopen. Ik vind het jammer dat de hulpverlening zo negatief wordt neergezet (en uiteraard ook erg voor de mensen die er zulke nare dingen mee hebben meegemaakt!), want mijn ervaring is dat ze ook juist willen helpen en dat cliënten het soms ook (door hun problematiek) zelf moeilijker maken.

Dit is echt niet persoonlijk bedoeld tegenover de mensen die er slechte ervaringen mee hebben! Ik heb zelf alleen vooral goede ervaringen met hulpverlening en medicatie, ondanks mijn meerdere diagnoses, die ik overigens als fijn heb ervaren

[Doetie]

Eigenlijk deel Ik jou mening wel Probaton, het word best wel vanuit een kant belicht waardoor de psychiatrie negatief word neergezet.
Ik heb wel slechte ervaring met hulpverlening, vooral toen ik net binnen de psychiatrie kwam. Ik werd vooral van het kastje naar de muur gestuurd, en naar verkeerde instanties gestuurd die helemaal niet passend voor mij waren. En ja, daar werd ik enorm onzeker en boos om, ik had weinig vertrouwen daar door. Vooral ook omdat ik al zo weinig vertrouwen in mensen had, was dit niet bevorderlijk. Maar ik begrijp ook dat je binnen een uurtje intake niet altijd een goed beeld van iemand hebt kunnen krijgen. Meer een zo goed mogelijk globaal beeld. Dit kan later uitwijzen dat het niet passend is of anders had gemoeten. Zoals dat meisje tijdens de serie ook al zei 'je kunt het niet meten, beetpakken' adviezen voor behandeling bestaat uit kennis en daarbij maakt het ook uit hoe en wie iemand is als hulpverlener, en dat is best moeilijk! Ik heb nare ervaringen in de zorg mee gemaakt, maar heb daarnaast ook hele goede ervaringen (gehad)! En niet de ervaring dat hulpverleners heel erg op diagnoses (blijven) zitten maar vooral de klachten die je hebt behandelen.
Ik begrijp dat dit overal anders kan zijn, hoor. En dat het niet overal zo verloopt. Maar er zijn twee kanten.

Verder heb ik echt wel herkenning in het programma, zo heb ik bijv. Ook nog nooit een echt diagnostisch onderzoek gehad, en liep ik ook tegen bepaalde protocollen aan waar ze zich aan moesten houden, terwijl wat ik nodig had voor mijn gevoel heel anders was. En het vervreemd van de maatschappij voelen, en afgewezen worden voor behandelingen. Er zitten wel herkennings punten in, en het programma zit ook wel oké in elkaar. Maar toch..